نمیخواهیم آیت الله ها برای ما تصمیم بگیرند.
مشتی آخوند، قوانین عصر حجری را با زور شلاق و زندان بر مردم حاکم کرده اند. قوانینی که بر مبنای توضیح المسائل آیت الله ها، در مجلس اسلامی تصویب شده، به تائید فقیه و خبرگان و شورای نگهبان رسیده، مبنای قوانین قوه قضائیه شده و دولت به کمک برادران و خواهران شلاق بدست به مرحله اجرا میگذارد. یعنی سرتاپای حکومت مقابل ما است.
شیخ پشم الدین های از گور برخاسته تصمیم میگیرند زنان چه بپوشند و چه نپوشند، چه رنگی برایشان آزاد و چه رنگی ممنوع است، کجا بروند و کجا نروند. خاطیان به شلاق بسته میشوند و تحقیر میشوند. فاحشه و هرزه نام میگیرند. اما همزمان حق دارند در ازای مقدار معینی پول صیغه شوند و ثواب ببرند. زنان را نصیحت میکنند که درخانه بمانید و بچه تربیت کنید و بهشت را به مادران وعده میدهند اما همزمان زمین را زیر پایشان جهنم میکنند. از در عقب اتوبوس سوار میشوند و بدون اجازه شوهر یا پدر حق سفر ندارند اما یک لحظه از تبلیغ مزایای دین اسلام برای آنها غفلت نمی ورزند. اگر شانس آوردند و جائی استخدام شدند نصف مرد حقوق میگیرند و اگر رنگ و روئی داشتند و به تمایل کارفرما و مدیر و سرپرست گردن نگذاشتند، به کمک حراست و شهادت دو خواهر زینب، علیه آنها پاپوش میدوزند و تا مرز سنگسار تهدید میکنند. همزمان بخشی از خودشان تبلیغ رافت دین اسلام میکنند و میگویند اولین سنگ باید توسط یک معصوم پرتاب شود و البته معلوم میشود که این معصوم از همه جانی تر است! احساسات زیبا و انسانی و آزاد با جنس مخالف را با بیرحمی سرکوب میکنند اما به عنوان مادر تنها که به کمیته امداد مراجعه میکنند چشم های هیز آخوند یا ریشوی دیگری متوجه آنها میشود تا اگر موفق شدند اخمشان را قایم کنند و لبخندی به اجبار تحویل دادند چندرغازی کف دستشان بگذارند. شاید چادر این خاصیت را دارد که همه این بی عفتی ها را میپوشاند! بی جهت نیست که تمام علمای دین اندر خواص آن صفحه ها سیاه کرده اند.
این موقعیت دختران و زنان در این نظام است. اما مگر زیر بار رفته اند؟ چقدر طرح امنیتی به اجرا گذاشتند و زنان در خیابان شکستش دادند! چقدر دستورالعمل صادر فرمودند و زنان آنها را به زباله انداختند. چقدر جیغ کشیدند و موعظه کردند و آنها به تمسخر گرفتند. بی جهت نیست که هرروز اقرار به شکست میکنند و طرحهای نو و ارگانهای دیگر اختراع میکنند. آخ که چه نفرتی از مییلونها زن و دختر سرکش! دارند. زنان و دخترانی که هرروز شکستشان داده اند.
ما بیشماریم. ما میلیونها نفریم. نه فقط زنان که اکثر مردان و پسران جوان همه با هم هستیم. آخر ما همه انسانیم.
روز جهانی زن، ١٧ اسفند، ٨ مارس، به خیابان میائیم. پسر و دختر. زن و مرد. مادر و پدر. دست در دست هم. میائیم که بگوئیم ننگ بر حکومت اسلامی. مرگ بر جداسازی جنسی. حجاب اسلامی و ثواب و بهشت مال خودتان. جداسازی پیشکش تان. ما انسانیم و حقمان را میخواهیم. ما انسانیم و برای اثبات انسان بودنمان راهی جز سرنگونی شما نداریم.
چیا /از اعضا صفحه چه تهران چه قاهره دیکتاتور باید بره
مشتی آخوند، قوانین عصر حجری را با زور شلاق و زندان بر مردم حاکم کرده اند. قوانینی که بر مبنای توضیح المسائل آیت الله ها، در مجلس اسلامی تصویب شده، به تائید فقیه و خبرگان و شورای نگهبان رسیده، مبنای قوانین قوه قضائیه شده و دولت به کمک برادران و خواهران شلاق بدست به مرحله اجرا میگذارد. یعنی سرتاپای حکومت مقابل ما است.
شیخ پشم الدین های از گور برخاسته تصمیم میگیرند زنان چه بپوشند و چه نپوشند، چه رنگی برایشان آزاد و چه رنگی ممنوع است، کجا بروند و کجا نروند. خاطیان به شلاق بسته میشوند و تحقیر میشوند. فاحشه و هرزه نام میگیرند. اما همزمان حق دارند در ازای مقدار معینی پول صیغه شوند و ثواب ببرند. زنان را نصیحت میکنند که درخانه بمانید و بچه تربیت کنید و بهشت را به مادران وعده میدهند اما همزمان زمین را زیر پایشان جهنم میکنند. از در عقب اتوبوس سوار میشوند و بدون اجازه شوهر یا پدر حق سفر ندارند اما یک لحظه از تبلیغ مزایای دین اسلام برای آنها غفلت نمی ورزند. اگر شانس آوردند و جائی استخدام شدند نصف مرد حقوق میگیرند و اگر رنگ و روئی داشتند و به تمایل کارفرما و مدیر و سرپرست گردن نگذاشتند، به کمک حراست و شهادت دو خواهر زینب، علیه آنها پاپوش میدوزند و تا مرز سنگسار تهدید میکنند. همزمان بخشی از خودشان تبلیغ رافت دین اسلام میکنند و میگویند اولین سنگ باید توسط یک معصوم پرتاب شود و البته معلوم میشود که این معصوم از همه جانی تر است! احساسات زیبا و انسانی و آزاد با جنس مخالف را با بیرحمی سرکوب میکنند اما به عنوان مادر تنها که به کمیته امداد مراجعه میکنند چشم های هیز آخوند یا ریشوی دیگری متوجه آنها میشود تا اگر موفق شدند اخمشان را قایم کنند و لبخندی به اجبار تحویل دادند چندرغازی کف دستشان بگذارند. شاید چادر این خاصیت را دارد که همه این بی عفتی ها را میپوشاند! بی جهت نیست که تمام علمای دین اندر خواص آن صفحه ها سیاه کرده اند.
این موقعیت دختران و زنان در این نظام است. اما مگر زیر بار رفته اند؟ چقدر طرح امنیتی به اجرا گذاشتند و زنان در خیابان شکستش دادند! چقدر دستورالعمل صادر فرمودند و زنان آنها را به زباله انداختند. چقدر جیغ کشیدند و موعظه کردند و آنها به تمسخر گرفتند. بی جهت نیست که هرروز اقرار به شکست میکنند و طرحهای نو و ارگانهای دیگر اختراع میکنند. آخ که چه نفرتی از مییلونها زن و دختر سرکش! دارند. زنان و دخترانی که هرروز شکستشان داده اند.
ما بیشماریم. ما میلیونها نفریم. نه فقط زنان که اکثر مردان و پسران جوان همه با هم هستیم. آخر ما همه انسانیم.
روز جهانی زن، ١٧ اسفند، ٨ مارس، به خیابان میائیم. پسر و دختر. زن و مرد. مادر و پدر. دست در دست هم. میائیم که بگوئیم ننگ بر حکومت اسلامی. مرگ بر جداسازی جنسی. حجاب اسلامی و ثواب و بهشت مال خودتان. جداسازی پیشکش تان. ما انسانیم و حقمان را میخواهیم. ما انسانیم و برای اثبات انسان بودنمان راهی جز سرنگونی شما نداریم.
چیا /از اعضا صفحه چه تهران چه قاهره دیکتاتور باید بره
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر